dinsdag 15 maart 2016

Stippen of sterren?



Dag lieve lezers,

Misschien ken je het wel, een oordeel wat aan je vast blijft plakken en je plaagt als een etterend gezwel. Ergens in je leven heeft iemand een keer tegen je gezegd: 'Joh, jij bent echt lelijk, je ziet er niet uit! of 'Jij kan ook helemaal niks!' De woorden achtervolgen je als een kapotte grammofoonplaat die zich herhaaldelijk afspeelt in je hoofd; je loopt vast. Het is als alsof iemand een sticker op je heeft geplakt en daarbij lijm heeft gebruikt die je niet meer los kunt halen.

Tja als we dan in de termen van de Nerflanders spreken, worden we door elkaar beoordeeld en beplakt met stippen of sterren. Sterren krijgen we van elkaar als we slim, knap of getalenteerd zijn. Echter zijn er ook grijze stippen te verkrijgen. Deze bekomen we als we niets bijzonders kunnen of lelijk zijn. In de tekenfilm gebaseerd op de boekenserie van Max Lucado, wordt het wereldbeeld glashelder uitgelegd.

De Nerflanders lopen rond met een hoeveelheid sterren of stippen op hun lichaam. Deze sterren en stippen zijn voor iedereen te zien. Je neemt ze met je mee, overal waar je naar toe gaat. Ze blijven plakken.... én bepalen wat je waard bent in de ogen van de ander. Wat zou het toch fijn zijn als je los kunt komen van deze stickers. Dat het oordeel wat op je wordt geplakt niet aan je vast blijft kleven. Dat de stickers als het ware, gewoon van je lichaam afvallen. Ook al probeert iemand je eronder te plakken. Dat je je eigenwaarde niet hoeft op te hangen aan het oordeel van een (Nerfl)ander.

Nu kent dit verhaal ook een houtsnijder, genaamd Eli. Hij heeft de Nerflanders gemaakt. Hij probeert Wout, een onder de grijze stippen beplakte Nerflander, ervan te overtuigen dat hij speciaal is. Puur en alleen om het feit dat hij van Eli is. Mijn zoon van net 4 jaar oud, zat aandachtig naar deze tekenfilm te kijken. Midden in de film, riep hij uit: 'Mama, dit is de Here God!' Je raadt het al, hij had het over Eli. Ik vond het zo vertederend om te zien dat mijn zoontje kon begrijpen dat Eli in deze parabel staat voor de Here God.

De clou van het vertelsel is prachtig én werkelijk leerzaam: 'De stickers plakken alleen als je ze belangrijk vindt, hoe meer je op Mijn liefde vertrouwt hoe minder belangrijk je die stickers vindt.' zegt Eli in zijn liefdesuiting richting Wout. In Nerfland liep één meisje rond waar de stickers niet op bleven plakken. Ze vielen elke keer van haar af. Hoe de Nerflanders ook probeerden om haar te beplakken. Zij had besloten om wat Eli van haar vindt belangrijker te achten dan de stickers.

En wij? Vinden wij Gods oordeel ook belangrijker dan de mening van mensen? Lieve lezers, ik leer steeds beter om het waardeoordeel van mensen naast me neer te liggen. Het is vergankelijk en zo veranderlijk als de wind. Gods liefde daarentegen is rotsvast en Zijn trouw voor eeuwig. Laten we wandelen in Zijn liefdesuiting voor ons. Wij zijn bijzonder in Zijn ogen!




2 opmerkingen:

  1. Hallo Regina,
    Wij hebben dit boek ook en dat lees ik af en toe voor aan mijn dochter van 7.
    Ik weet alleen niet wie het meer doet :) , ik wordt er elke keer weer door geraakt.
    Wat zou het mooi zijn als we kunnen zijn als het meisje, dat we geen waarde hechten aan wat de ander van ons vind of zegt. Maar kunnen bevatten hoe mooi en geliefd we zijn voor de Here God.
    Regina, je schrijft mooi. Vooral mee doorgaan, jij kunt zo heel wat betekenen voor de lezers. Groetjes van Anita Haasnoot (dochter van Jetty Scherjon)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Anita,

    Bedankt voor je bericht en compliment. Altijd bemoedigend om zulke woorden te horen :-).
    Wat leuk dat je het boek hebt; ik herken helemaal wat je zegt. Ik ben aandachtiger aan het kijken naar (in ons geval) de film dan mijn kids. Het ontroert mij ook, het staat zo mooi symbool voor de weerbarstige werkelijkheid.

    Wat leuk dat Jetty mijn blog heeft doorgegeven. Doe haar de hartelijke groeten van mij.

    Lieve groet,
    Regina

    BeantwoordenVerwijderen

Ik hoor graag je reactie!