Dino's onder de tegelvloer en in mijn hart

'Mama, maar dan dan, hoor ik Dino's en die zitten onder de tegels en RHHRAUWW! Ik vind heel eng mama.' Misschien komt het je enigszins bekend voor. Dit is het relaas van mijn bijna 4 jarig zoontje. Elke avond wordt het in volle geloofsovertuiging herhaald. Ergens in z'n leventje heeft hij een keer een filmpje gezien over dinosauriërs die naar alle waarschijnlijkheid onder de tegelvloer vandaan kropen. Vraag me niet hoe en waarom, want ik heb het antwoord niet. Het kijken van dit filmpje is zeer zeker niet onder ons bewind gebeurd maar we zijn er nou eenmaal niet áltijd bij. Zelfs de schaduwen van het traphekje onder aan de trap, lijken op onze tegelvloer grote enge dino tanden. En na, herhaaldelijk het schaduw effect te hebben uitgelegd, ebt het weer weg als sneeuw voor de zon als de zogenaamde dino tanden weer worden waargenomen.

De moed zakt me af en toe in de schoenen. Het 'niet willen landen effect' komt me angstvallig bekend voor en ik ondervind nu aan den leve lijve hoe het voor mijn dierbaren moet zijn geweest om tegen mijn angst in te praten. Het is als praten tegen de bierkaai. Je ziet de bereidheid in zijn ogen om het geruststellende nieuws te geloven maar het wil maar niet landen. Want, wie weet, zitten er toch dino's onder de tegelvloer. Mama en papa kunnen natuurlijk wel heel makkelijk zeggen dat dino's niet bestaan en dat de Here Jezus altijd over je waakt maar toch, de angst blijft knagen. En als de angst eenmaal zijn twijfel heeft gezaaid dan is het verrekte moeilijk om 'm weer de deur uit te krijgen.

Tja, het zette me aan het denken en in een overpeinzend ogenblik schonk God me een openbaring. Ik zelf heb ook te kampen met dino's. Grote enge dino's die m'n hart terroriseren. Ze schreeuwen en brullen naar me en ik vind ze eng. God kan wel honderd keer tegen me zeggen dat zijn Zoon deze dino's teniet heeft gedaan door Zijn bloed. Maar, hoe kan ik dit zo zeker weten? Ze mogen dan wel bedekt zijn met Zijn bloed, ze blijven nog steeds tegen me schreeuwen. In die zin gaan ze niet weg. Het doet me denken aan de brullende leeuw, zoals in de bijbel staat beschreven, dat deze op zoek is naar een prooi om levend te verslinden. Angst aanjagen is in ieder geval iets wat nog door kan gaan. Echter de macht is hij kwijt.

Oh Vader in de Hemel, schenk mij geloof in uw Genade en Barmhartigheid. Schenk mij het vertrouwen dat U goed bent tot in Eeuwigheid. Laat mij ondanks alle oorverdovende brulgeluiden mijn blik gericht houden op boven. In Jezus Naam Amen.