Dag lieve lezers,
Inmiddels zo'n 2 jaar geleden stond ik op een kruispunt. Ga ik wel of niet door met het vertellen van mijn verhaal over mijn angst- en dwangstoornis? De één na laatste blog die ik had geschreven begon met het uiteen zetten hiervan. Vrijwel direct daarna begon ik te twijfelen. Is dit wel het moment? Ben ik hier wel klaar voor? Moet ik dit wel delen? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd. Ik ben toen uiteindelijk tot de conclusie gekomen om te stoppen. Even helemaal te stoppen met bloggen.
De jaren streken verder. Ik had het druk met onze kinderen en het huishouden. Maar langzaam aan begon het toch weer te kriebelen. God heeft toch een plan met mijn leven? Ik miste de diepgang. Af en toe was het bijna alsof mijn hart schreeuwde: 'Laat me eruit! Laat me mijn kwetsbaarheid zien!'
Vaak heb ik deze verlangens voelen opkomen en mezelf suf gepiekerd in wat voor vorm ik dat dan zou kunnen gieten. Ik moet eerlijk zijn; ik wou heel graag, maar diepgang heeft kwetsbaarheid nodig en kwetsbaarheid tonen vergt moed. En daar stopte de cirkel dan weer even. Het één gaat niet zonder het ander en in dit geval: het risico nemen om kwetsbaarheid te tonen was en is voor mij heel groot.
Uiteindelijk ben ik concreet gaan bidden tot God: 'Heer wat wilt U met mijn leven?' Dit proces heeft zo'n twee weken in beslag genomen. Eerst werden de contourlijnen uiteengezet. Ik kwam weer terug op mijn 'oude' verlangen. Delen wat er is gebeurd in mijn leven. Delen in kwetsbaarheid om zo een ander tot Zegen te kunnen zijn. Op een avond werd het me helemaal duidelijk: schrijven, spreken en zingen over mijn verhaal. Laten zien wat de Heer in mijn leven heeft gedaan. In kwetsbaarheid een bemoediging durven te zijn voor een ander. Hierin worden al mijn passies samen gebundeld en worden ze gebruikt om een ander te dienen.
Ik moest denken aan Jezus, hoe Hij kwetsbaar en naakt aan een kruis heeft gehangen voor mij. Zijn liefde was en is nog steeds ontzettend kwetsbaar. Dit is mijn stuk leven wat ik teruggeef aan Hem. Ik wil het laten gebruiken. Want wij weten dat voor wie Hem liefheeft alles bijdraagt ten goede. Bij deze stel ik mij open, om gebruikt te worden door Hem. Ik bid dat mijn verhaal een Zegen mag zijn voor een ander. Een stukje bemoediging.
* Wordt vervolgd *
De jaren streken verder. Ik had het druk met onze kinderen en het huishouden. Maar langzaam aan begon het toch weer te kriebelen. God heeft toch een plan met mijn leven? Ik miste de diepgang. Af en toe was het bijna alsof mijn hart schreeuwde: 'Laat me eruit! Laat me mijn kwetsbaarheid zien!'
Vaak heb ik deze verlangens voelen opkomen en mezelf suf gepiekerd in wat voor vorm ik dat dan zou kunnen gieten. Ik moet eerlijk zijn; ik wou heel graag, maar diepgang heeft kwetsbaarheid nodig en kwetsbaarheid tonen vergt moed. En daar stopte de cirkel dan weer even. Het één gaat niet zonder het ander en in dit geval: het risico nemen om kwetsbaarheid te tonen was en is voor mij heel groot.
Uiteindelijk ben ik concreet gaan bidden tot God: 'Heer wat wilt U met mijn leven?' Dit proces heeft zo'n twee weken in beslag genomen. Eerst werden de contourlijnen uiteengezet. Ik kwam weer terug op mijn 'oude' verlangen. Delen wat er is gebeurd in mijn leven. Delen in kwetsbaarheid om zo een ander tot Zegen te kunnen zijn. Op een avond werd het me helemaal duidelijk: schrijven, spreken en zingen over mijn verhaal. Laten zien wat de Heer in mijn leven heeft gedaan. In kwetsbaarheid een bemoediging durven te zijn voor een ander. Hierin worden al mijn passies samen gebundeld en worden ze gebruikt om een ander te dienen.
Ik moest denken aan Jezus, hoe Hij kwetsbaar en naakt aan een kruis heeft gehangen voor mij. Zijn liefde was en is nog steeds ontzettend kwetsbaar. Dit is mijn stuk leven wat ik teruggeef aan Hem. Ik wil het laten gebruiken. Want wij weten dat voor wie Hem liefheeft alles bijdraagt ten goede. Bij deze stel ik mij open, om gebruikt te worden door Hem. Ik bid dat mijn verhaal een Zegen mag zijn voor een ander. Een stukje bemoediging.
* Wordt vervolgd *
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik hoor graag je reactie!