vrijdag 19 april 2013

Woman and the cradle...

Dag lieve Bloggers,

Af en toe voel ik de drang om me te bewijzen. Om aan de wereld te laten zien wie ik ben. Dat ik heus meer ben dan alleen een mama. Dat ik genoeg inspiraties bezit en talenten om te ontwikkelen. Vervolgens vraag ik me af: wat is er mis met mama zijn? Dit soort gevoelens komen altijd omhoog borrelen als ik mezelf aan het vergelijken ben met anderen. En wat is hier nu een geschikter medium voor dan Facebook? Als ik zo aan het surfen ben, zie ik alle succesplaatjes voorbijkomen, lees: gehaalde masters, interessante carrières en reizen naar verre luxe oorden. Mijn leven lijkt dan in een keer zo saai. Zo doorsnee en zo totaal niet belangrijk. Want wat voor plaatjes heb ik daar aan toe te voegen? Ik weet het, dit klinkt misschien heel ondankbaar én believe me dat ben ik niet! Toch wil ik ook hierin eerlijk zijn. Ik ben vast niet de enige die hier weleens mee worstelt. And if not dan vind ik dat heel bijzonder knap én zou je me mogen vertellen hoe je dat klaarspeelt. Tevredenheid is een groot goed als je 't mij vraagt.

Deslaniettemin heb ik wat in mijn defence :-) Jawel! Ik heb een hele mooie uitspraak gehoord van mijn wijze en dierbare therapeute: 'The hand that rocks the cradle rules the world'.
Ja, ik vind dit een eerbetoon aan het moederschap! Het geeft me moed en inspiratie om door te gaan. Want, in al mijn dagelijkse beslommeringen probeer ik mijn mannetje te laten ontpoppen tot wie hij is, in zijn meest pure vorm. Ik probeer hem te overladen met liefde en God de ruimte te geven om Zijn weg met hem te gaan. Uiteindelijk zijn het die simpele daden, die in de toekomst een verandering kunnen brengen in de wereld.
Ja, op lange termijn. God is niet van de korte, vluchtige successtory's; althans daar geloof ik niet in. Wij mensen wel. Tenminste als ik voor mezelf spreek. Laat het een vertroosting zijn dat Hij doorgaat met Zijn werk. Zelfs wanneer we het niet meer kunnen zien. Het zal niet voor niets zijn geweest.

Dankuwel Vader voor de waardebepalingen die U geeft. Ze zijn veel duurzamer én mooier dan die van de wereld. Help mij om te genieten van wat U geeft.

In liefde,

Uw dochter, prinses van de Allerhoogste!

5 opmerkingen:

  1. Ik heb prachtige plaatjes er aan toe te voegen. Een plaatje van een prachtige dochter die geboren is in 1988 en een maand er na een prachtig plaatje van ons huwelijk (woonden toen al 10 jaar samen) en 3 jaar er na een prachtig plaatje van de geboorte van onze zoon, en weer 3 jaar er na een prachtig plaatje van onze dochter en 4 jaar er na weer een mooi plaatje van nog een dochter. In die jaren prachtige plaatjes er bij van ik zelf die werkt bij een schoonmaak bedrijf in een zorgcentrum, bij dementerende bejaarden. En werkend bij een callcenter. Nee geen prachtige plaatjes van verre reizen, geen plaatjes van ik in een dure bureaustoel als hoofd van een of andere afdeling. En ik ben dik en dik tevreden. Hoe niet zo nodig aan die carriere slag mee te doen. Ik ben tevreden met alles om me heen. Moet wel werken, anders redden we het financieel niet. Nu ben ik werkeloos en het is moeilijk rond komen maar ik kan het wel alleen hou je niks over. En ondanks dat, ben ik gelukkig, tevreden dankbaar.

    Gek genoeg kan ik me ook voorstellen dat anderen hier wel mee bezig zijn en ik bewonder hen dat ze die capaciteiten hebben. Die aspiraties. En hoop dat God het werk hun handen zegent.

    Ik wens je wijsheid in alles wat jou wensen en aspiraties zijn. Neem echt kleine stapjes meis.

    Dikke knuffels
    Wil

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag lieve Wil,

    Bedankt voor je reactie. Fijn om al die mooie plaatjes te horen. Je hebt helemaal gelijk! Afgelopen weekend heeft God me dit ook nogmaals laten zien. Het geeft me een hoop rust en kracht om door te gaan waar ik mee bezig ben. Misschien moet ik maar gewoon leuke dingen als hobby er bij gaan doen, i.p.v. er direct een beroep van te maken. Overigens lijkt het me wel leuk om op kinderen te passen, dit is ook fijn voor mijn zoontje. Eigenlijk de ideale combinatie, want dan hoef ik ook niet oppas voor Emmanuel te regelen.

    Fijn dat je je wel probeert in te leven in een ander. Dat siert je.

    Dikke knuf,

    Regina

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een lieve woorden, Regina, dank je wel.
      Liefs
      Wil

      Verwijderen
  3. Met interesse gelezen. Ik herken je gevoelens zeker!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hé Lize, dankjewel voor je reactie! 't Is toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben die met deze gevoelens worstelt.

      Verwijderen

Ik hoor graag je reactie!