dinsdag 9 april 2013

Angst voor afwijzing

Gedurende mijn zoektocht naar herstel ben ik al heel wat wijzer geworden over de oorzaken van mijn angst- en dwangklachten. Vaak liggen er emoties aan ten grondslag. Emoties die ik liever niet uit. Emoties waarvan ik denk dat ze er niet mogen zijn. Emoties die 't meestal niet goed doen in gezelschap. Mensen vinden het over het algemeen niet fijn om met een verdrietig, boos of verward persoon om te gaan. Alles moet gaan zoals ik denk dat andere mensen het willen; en in mijn beleving is dat vrolijk zijn, 'normaal doen' en niet te veel aandacht naar je toe trekken. Ik heb geleerd dat je dan de meeste kans maakt om geaccepteerd te worden. Maar hoe lang houdt een mens dat vol?

Net zoals de pan overkookt met water als je de deksel erop laat, zo overkoken mijn negatieve emoties in de vorm van angst- en dwanggedachten. Het is zelfdestructief; alle negatieve emoties beginnen zich tegen mezelf te keren. Ik maak mezelf kapot. Het is net alsof de negatieve emoties dan eindelijk de ruimte krijgen om geuit te worden. Dan moét ik wel. De gevoelens die er dan door me heen razen zijn ondraaglijk. Ik kan mijn verdriet dan niet langer onder drukken. De spanning loopt dan gewoon te hoog op. En ja, ik ga dan vaak huilen. Ik vind het gevoel zo naar. Ik wil dat het weg gaat.

't Meest beangstigende van alles vind ik dat ik op een gegeven moment in mijn eigen destructieve leugens ga geloven. Mijn gevoel bedondert me waar ik bij sta. Aan het begin van zo'n emotionele rollercoaster heb ik het nog wel door. Een alarmbelletje begint dan te rinkelen: 'daar ga je weer, let op, het is een symptoom van onverwerkte emoties, daarom denk je dit.' God zij geprezen dat Hij me dit inzicht heeft gegeven.  Al snel ben ik dan opgelucht. Helaas kan ik deze waarheid niet altijd goed vast houden. Zeker niet als de zelfdestructie zich diverse malen herhaalt, zo langzamerhand begin ik dan toch te twijfelen. Als de twijfel eenmaal is toegeslagen ben ik onderweg in een vicieuze cirkel naar beneden.

Zo ook vandaag. Sinds ik mijn blog meer bekendheid heb gegeven ben ik overspoeld met positieve reacties. Dit doet me zo goed dat ik er emotioneel van wordt. Erkenning krijgen voor een jarenlange strijd die je vanaf de buitenkant niet ziet, maar die er altijd is geweest van binnen, brengt heel wat teweeg. Ik heb er lang naar toegewerkt om mezelf zo open te stellen naar de buitenwereld. Ik ben God dankbaar dat Hij me hiertoe heeft aangezet. Tegelijkertijd weet ik dat alle ontwikkelingen ook gepaard gaan met emoties. En daar ligt nu eenmaal mijn 'zwakke plek.' Dat stuk is nog niet genezen, maar ik ben onderweg. En ik ben dankbaar dat ik deze reis met jullie mag delen.

Gods Zegen toegewenst voor jullie allen!

Lieve groet,
Regina

8 opmerkingen:

  1. Het begint afgezaagd te worden maar wederom herkenbaar! Heb inmiddels je nieuwste nummer van Alicia Keys beluisterd, klinkt weer super! Heerlijk powernummer is dat ook zeg! (-:
    Het moet inderdaad een warm bad zijn al de positieve reacties die je ontvangt. Dat strookt totaal niet met je angst voor afwijzing, dus ik kan me heel goed voorstellen dat dit je emotioneert.

    *hug* Esther

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hé Esther,

      Het is nooit afgezaagd hoor! Ergens toch fijn dat we zoveel herkenningspunten ervaren :-) Ben je in ieder geval niet alleen.
      Ja, dat is inderdaad een heerlijk powernummer, kun je echt op los gaan haha :-).
      Voelt als een enorm warm bad en tegelijkertijd ook wel wat onwennig. Af en toe denk ik wel van, oh, heb ik er wel goed aan gedaan om alles zo open te delen. Straks wordt het tegen me gebruikt of wat dan ook. Maarja, dat zijn gedachtes die gecreëerd worden vanuit angst. Hoe is het gegaan eergister?

      Lieve knuffel,
      Regina

      Verwijderen
  2. Goedemorgen Regina,
    Ik hoop dat het je veel zegen brengen zal, nu je je blog openbaar gemaakt hebt.
    Veel moed en kracht toegewenst vrouwtje.
    Liefs
    Wil

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goedemorgen Wil,

      Dankjewel. Dat hoop ik ook :-) Time will tell.
      Ik laat het aan God over :-)

      Liefs,
      Regina

      Verwijderen
  3. Mooie blog! Emoties horen bij het leven. Wat dapper dat je jezelf openstelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel erg mooi. Ik vind je ook dapper en eerlijk. Lasten worden lichter als we ze samen dragen. Groetjes, Linda

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Linda :-) Dat vind ik nou ook, daarom ben ik ook eerlijk.

      Verwijderen

Ik hoor graag je reactie!