Ik kan het (niet) loslaten!

Lieve lezers,

Af en toe dan vind ik het moeilijk; loslaten. Het vergt me soms al mijn moed en kracht om iets los te laten. Dat lijkt zo tegenstrijdig. Op de afbeelding hieronder kun je zien dat het slechts een daad is van je handen open doen en laten gaan...

Het ziet er harmonieus en makkelijk uit, maar in mijn geval vergt loslaten inspanning. Het is niet een vanzelfsprekendheid die ik me van jongs af aan heb aangeleerd. Mijn overlevingsmechanisme was piekeren, oftewel: vasthouden. Ik wou alles 'uitdenken.' Ik dacht dat dit me vrijheid zou geven, maar in werkelijkheid zette het me vast. Uren kon ik spenderen aan piekeren, totdat ik dacht dat ik het had 'uitgedacht' en dan begon de cyclus weer opnieuw. En nog steeds ben ik maar een 'groentje' op het gebied van loslaten.

Neem nu een voorbeeld van vandaag. Alvorens ik deze blog schreef was ik aan het zoeken naar een mooie afbeelding die in mijn ogen goed loslaten weerspiegelt. Per toeval stuitte ik op een plaatje die mijn aandacht trok. Een gezicht met een huiverige grimas, gepaard gaande met de tekst: 'Wat fijn dat je kindje in de hemel is!' Het triggerde mij om op het plaatje te klikken. En zo was ik in een keer aanbeland op een blogwebsite die ging over: Dogma vrij; of beter gezegd: 'afvallers van het christendom' zoals het werd benoemd.

Oei! Heftige tekst. Durf ik dit wel te lezen? Wil ik dit wel lezen? Na een paar regels, ben ik afgehaakt. Puur uit zelfbescherming. Het thema: afvallig worden van geloof raakt bij mij nogal een gevoelige snaar. Ik ben zelf doodsbang geweest voor de zonde tegen de Heilige Geest en dit komt er in mijn beleving aardig dicht bij in de buurt. Direct denk ik, had ik dit maar nooit gelezen. Had ik mijn nieuwsgierigheid maar kunnen bedwingen en niet geklikt op dat plaatje. Ergens betrapte ik mezelf op de gedachte, dat het lezen van dit soort teksten mij er misschien wel mee besmet. Complete waanzin. Kom op, je moet het gewoon loslaten!

Ja, loslaten! Daar gaan we weer. Het was voor mij makkelijker geweest dat ik het nooit had gelezen of had gezien. Dan was dat hele loslaten niet aan de orde geweest. Maar nu heb ik iets gezien en moet ik het als het ware verwijderen uit mijn brein. Dat verwijderen gaat niet, de informatie is nu eenmaal al binnengedrongen. Er geen aandacht aan schenken moet lukken en daar ben ik dan ook hard mee aan het oefenen. Laat het gaan, laat het gaan, het waait wel weer over.. Laat de leeuw maar brullen. Na regen komt zonneschijn :-)