zaterdag 27 februari 2021

De brandende vuuroven

 Lieve Lezer, 

Als ik worstel met bepaalde vragen en dringend Gods leiding nodig heb, dan wend ik mij tot de Heer in gebed. Al mijn overwegingen leg ik voor Hem neer en soms als ik dan gebeden heb, voel ik de leiding van de Heilige Geest om de bijbel 'gewoon' open te slaan. Het is dan zo bijzonder hoe de Heilige Geest tot mij spreekt door een bijbel gedeelte heen. De diepere lagen die er vaak in verstopt zitten, opent Hij dan voor mijn ogen... Wat een bemoediging en troost vind ik daarin. Echter soms is het ook een scherpe aansporing om op Hem te vertrouwen en moedig mijn weg voorwaarts te gaan ondanks de angsten die mij vanbinnen teisteren. 

De brandende vuuroven 

Als ik in een paniekaanval ben beland, dan voelt mijn lichaam aan als een brandende vuuroven. Alles van binnen staat in brand en de angst raast met harde schreden van mijn hoofd tot aan mijn tenen. De adrenaline giert door mijn lijf om een uitweg te vinden; een uitweg uit de gevreesde situatie..... maar die uitweg is er niet... want ik zit vast in mijn 'angstbeeld'. De gevreesde situatie speelt zich af in mijn hoofd... Wegrennen heeft geen zin, want waar ik ook ga, ik neem mezelf altijd mee.. En dus sta ik als verstijfd aan de grond genageld; licht duizelig in mijn hoofd en wankelend op mijn benen met een bonkende hartslag en klamme handen..

Dit is geen pretje. En als je zelf paniekaanvallen hebt ervaren, dan weet je dat je er alles aan doet om het te voorkomen. Het krijgt je eigenlijk een soort van in de greep... want als ik dit maar doe of juist laat, dan zal er vast niet dat gebeuren wat ik zo vrees en heb ik alles nog onder controle.. 

Daniël zijn vrienden 

Ja, was het maar zo simpel.. Helaas werkt het niet zo... Hoe meer ik probeer de controle te houden op het leven, hoe meer het leven naar me terugbijt. We zijn als mens nu eenmaal niet in staat om als God het leven in onze hand te houden. Er is beslist een grens aan ons kunnen en we hebben nou eenmaal te accepteren dat onze invloed maar beperkt is. Dus als je dan pogingen onderneemt om alles beheersbaar en controleerbaar te houden dan hoeft er maar 'iets' te gebeuren en je bent van slag.. En dat 'iets' staat altijd op het punt van gebeuren en dan komt het aan op vertrouwen..

Voor wie ga je buigen? Voor de angst en zijn spookbeelden? Of vertrouw je op de Schepper van hemel en aarde, die alles in Zijn Hand heeft en in alles en iedereen werkt naar de raad van Zijn wil?

Poeh, die kwam wel even binnen... Ik las over Daniël zijn vrienden: Sadrach, Mesach en Abed-Nego die geacht werden op bevel van koning Nebukadnezar neer te vallen en het gouden beeld te aanbidden wat hij had gemaakt. Zo niet, dan werden ze per direct middenin de brandende vuuroven geworpen...De vrienden waren heel dapper en boden weerstand aan het bevel van de koning. Ze zeiden: 

'Als het moet, kan onze God, Die wij vereren, ons verlossen uit de brandende vuuroven, en Hij zal ons, o koning, uit uw hand verlossen. En zo niet, het zij u bekend, o koning, dat wij uw goden niet zullen vereren en het gouden beeld dat u hebt opgericht, niet zullen aanbidden.'

Zevenmaal heter

Dit maakte de koning grimmig, hij gaf het bevel de oven zevenmaal heter te stoken dan men gewoon was om hem te stoken. Nu kwam het er op aan. Hetgeen wat hen in het vooruitzicht stond was ronduit verschrikkelijk. Ze wisten dat ze de brandende vuuroven in moesten; ze konden echter niet anders want ze wilden niet neerbuigen voor het gouden beeld. 

En daar was mijn antwoord. Kort en krachtig. Ga ik buigen voor de spookbeelden van mijn angst en daarnaar handelen? Of kies ik ervoor om niet te buigen voor mijn angstbeelden en de Schepper van hemel en aard te vertrouwen, zelfs als ik daarmee in een door mij gevreesde brandende vuuroven terecht kom? Want, als er niet aan mijn controle eis is voldaan dan komt daar een paniekaanval, of beter gezegd: brandende vuuroven. Wat een gelijkenis! Wat had ik hier veel uit te leren... 

Geen luchtje te bekennen

Ineens werd het allemaal heel helder. Ik wist wat ik moest doen: weigeren om te buigen voor de angstbeelden en vertrouwen op mijn Schepper. Die angstbeelden zijn in feite ook afgoden als ze mijn vertrouwen opeisen om te handelen naar hun gevreesd beeld, terwijl onze Heer degene is die ons vertrouwen verdient boven alles. Zo dan restte mij niets anders dan te stappen in het rotsvaste vertrouwen dat als ik de brandende oven in moest gaan, Hij bij machte is om mij eruit te verlossen. 
Bij Daniel zijn vrienden had de Heer krachtig ingegrepen, Hij had ze verlost. Sterker nog, er hing zelfs geen brandluchtje aan hen. Het vuur had hen niet verteerd, springlevend kwamen ze er weer uit. 

Kunnen we er dan altijd vanuit gaan dat we zonder kleerscheuren uit de oven komen? Dat weet ik niet, ook de vrienden van Daniel gaven in hun antwoord richting de koning een andere mogelijkheid aan. Toch weerhield hen dit er niet van om te weigeren het beeld te aanbidden ondanks het vooruitzicht de brandende vuuroven te moeten ingaan. Ze bleven trouw aan God en gaven Hem daarmee te kennen dat ze op Hem vertrouwden boven alles en dat Hij de uitkomst zou beslissen. Wat die uitkomst dan ook mocht zijn, ze bleven trouw aan de Heer.. 

Vertrouwend op de Heer

De puzzelstukjes vielen in elkaar. Ik wist dat de Heilige Geest me dit probeerde duidelijk te maken. Het was niet de meest makkelijke boodschap maar het was wel duidelijk en daar had ik behoefte aan. Ik wist nu wat ik moest doen: op bevel van de Heer was het vertrouwen en loslaten. Als Hij dat zo van mij vraagt, dan rest mij slechts om te gehoorzamen en dat heb ik ook gedaan. Natuurlijk gaat dit met vallen en opstaan, want oude patronen en gewoonten staan altijd op de loer om weer de overhand te nemen; maar dan herinner ik mezelf eraan: 'Regien je moet de oven in, er zit niks anders op.' Laat los en vertrouw op Hem, het vuur kan branden maar dichtbij Hem zal het je niet verteren.. 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik hoor graag je reactie!