woensdag 10 april 2019

Vertrouwensatrofie


Dag lieve lezers,

Vertrouwensatro....- watte? Ja, ik kan de gedachte me levendig voorstellen. Mijn interesse werd ook direct gewekt bij dit woord. Misschien ben ik in de minderheid maar ik had nog niet eerder gehoord van atrofie. Nee, dan ben ik veel meer thuis in het oplepelen van songteksten. Op de een of andere manier wil mijn brein dat soort informatie onthouden. Hoe dan ook, mijn nieuwsgierigheid heeft me nog niet verlaten, dus besloot ik mijn vriend Google te raadplegen. Atrofie is het verschrompelen van een orgaan of weefsel doordat de cellen afsterven. Heel letterlijk genomen betekent het ‘zonder voeding.’ Althans als ik mijn bron mag geloven.

Tja, dat brengt me weer bij vertrouwen. Atrofie en vertrouwen, hoezo gaan deze samen? Door de jaren heen hebben ik en vertrouwen nogal wat gevechten moeten leveren. Vertrouwen kwam helaas tot nog toe nogal vaak als verliezer uit de bus. ‘Ik wil wel vertrouwen, maar ik kan het niet!’ Dit heb ik nogal eens geroepen naar mijn man... Waarna zijn relaas luidde: ‘Je moet het gewoon doen!’ En ik al jammerend besloot: ‘Maar hoe dan? Ik heb geen vertrouwen!’
Serieus, als je het ergens kon kopen in de winkel of online op e-bay dan wist ik het wel. Ik had direct gehamsterd voor de rest van m’n leven en had eindelijk kunnen staan op m'n atrofische vertrouwensbeen.

Juist ja, dat verschrompelde vertrouwensbeen, wat veel te weinig voeding heeft gekregen de afgelopen 32 jaren van mijn bestaan. Ik kan er niet op leunen, laat staan op lopen. ‘t Is een wonder dat het er überhaupt nog is; amputatie heeft al geregeld op het programma gestaan. Gode zij eer dat het zover niet is gekomen. Hij heeft me gespaard en kan zelfs dode beenderen weer levend maken. Zo ook mijn vertrouwensbeen. Dat is de hoop die me doet leven, de drijfkracht die me gaande houdt. Waar kunnen we in dit leven in ‘s hemelsnaam op vertrouwen? De wereld lijkt op een gekkenhuis en ik heb me altijd al unheimisch gevoeld in deze plek van heilige chaos.

- Vertrouwen heb je niet, dat word je gegeven - Zou het waar zijn? Klopt het dat we dit van nature allemaal niet hebben? Of is het toch juist een werkwoord, iets wat we moeten doen. Wat we moeten oefenen. Leren om te vallen en leren om weer op te staan. Erop te vertrouwen dat het allemaal wel wat meevalt, dat 100% controle een illusie is en ons alleen maar meer wantrouwend maakt. Gelukkig weet ik bij Wie ik mag aankloppen. - Wacht op de Heere, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken, ja wacht op de Heere - Psalm 27:14.

Volgens mij is het een cocktail; een wonderlijke cocktail. God wil met ons samenwerken. Hij zal het geven maar wij mogen er ook wat voor doen. Hij zal voortbouwen op onze inzet om sterk te zijn. Wij mogen onszelf trainen om te vertrouwen op Zijn genade. Als onrust en dwanggedachtes ons als sluipschutters willen overmannen mogen wij ze krijgsgevangene nemen door Zijn woord. De leugen moet wijken voor de waarheid. Angst moet vertrekken voor vertrouwen. Telkens weer mag ik dat atrofische vertrouwensbeen van me nieuw leven in blazen door de waarheid: Gods Woord. Om het maar te houden bij de songtekst van Make Some Noise Kids (deze kan ik tenslotte goed onthouden) - God heeft alle macht, meer dan jij ooit dacht! Ooh ho, die power is mijn kracht! -

Amen

2 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend bijzonder dat je wel op je hemelse Vader mag blijven vertrouwen. Zo zul je Zijn Naam loven door de moeite heen. Rebekka

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Rebekka, bedankt voor je reactie; ik vind het leuk om wat te horen :-) Ja, het is ook bijzonder. Ik ben mijn Hemelse Vader heel dankbaar dat Hij me bij de hand neemt en mij leert om Hem te vertrouwen.

    BeantwoordenVerwijderen

Ik hoor graag je reactie!