zaterdag 2 november 2013

Kwetsbaarheid

Dag lieve Bloggers,

Bij deze stel ik jullie de vraag: 'wie durft er werkelijk kwetsbaar te zijn?' Het vergt vaak zo'n moeite om alle maskers en schilden te laten vallen. Het kleine tere hart wat overblijft kan niet nog een schrammetje verdragen. Althans zo ervaar ik dat. Maar door het te verbergen achter een glimlach wordt het leeg en lijkt het van binnen wel weg te schrompelen. Zeker, de negativiteit dringt wellicht minder binnen (al is dit bij mij niet eens het geval) maar de glans van het leven komt er al evenmin doorheen. En dan nog te bedenken, die stap verder, het eerlijk aangeven waar je behoeftes liggen. Het durven zeggen wanneer iets je heeft gekwetst. Ook al loop je hiermee het risico om nog meer gekwetst te worden en helemaal buiten spel te worden gezet.

Ik heb er lang over na gedacht. Maar uiteindelijk zal ik er toch aan moeten geloven. De kronkelweg die ik bewandel met God is reeds begonnen. Het rechte 'veilige' pad vooruit ben ik reeds verlaten. Het 'veilige' pad van handelen zoals iemand anders dat van je verlangt / verwacht. Nee, God heeft me op het kronkelpad gezet, Hij verlangt vertrouwen. Ja, het is spannend, want ik weet nooit wat er na de volgende bocht weer gaat gebeuren. Een ding weet ik wel: Hij houdt mijn hand vast. En slijpt door. Net zolang totdat de ruwe bolster weer verandert in de diamant die Hij heeft gemaakt.

Ja, als ik dit zo schrijf, denk ik, goh wat een wijze woorden. Het komt er allemaal zo makkelijk uitrollen maar het daadwerkelijk uitleven is een heel ander verhaal. De rollercoaster van emoties waar ik op ben gestapt valt niet mee. En blijven vertrouwen dat God mijn hand vasthoud al evenmin. Het kost me moeite, een hoop tranen en immens verdriet. Toch weet ik dat dit de enige weg is naar herstel. 'Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.' Och, wat is die uitspraak toch waar. Het kan niet half. Ik kan niet op het kronkelpad en tegelijk op de veilige weg blijven en dat doet pijn. De consequenties ervaren voor mijn kwetsbaarheid vind ik eng. Maar de mini-stapjes die ik zet, zijn ook stapjes. En ze leiden tot vrijheid, in Christus, Die ons is voorgegaan.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik hoor graag je reactie!