Met open handen

Ik verlang zo naar echtheid; echtheid in contact met mensen. Ik verlang zo naar veiligheid, veiligheid om te zijn wie je bent. Ik verlang zo naar begrip, dat er met een milde blik wordt gekeken naar mijn scherpe woorden. Ze komen ook maar uit een hart wat ik gaandeweg heb verloren. Ik probeer de stukjes weer op te rapen en er wat moois van te maken. Alles wat zo lang in het donker heeft liggen meuren komt nu weer naar boven in donkere kleuren. Het valt me zwaar om te accepteren dat ik mijzelf nog zoveel moet leren. Om überhaupt alle boosheid te laten komen en te ervaren dat de zonde zo diep zit verworven in elk deel van mijn bestaan; ontkwam ik er maar aan. Kon ik maar in één keer al mijn verdorvenheid te boven komen en met een gerust en rein hart verder lopen. Natuurlijk weet ik dat dit niet kan en dat het me afhankelijkheid maakt van die ene Man. Gelukkig mag ik op Hem blijven hopen en proberen door te leven met mijn handen open. Jezus, houdt mij vast in Uw Hand, reinig mijn hart en verstand. Leer me wandelen in Uw Geest, om zo vrucht te dragen tot in de lengte van dagen....