Echt contact

'Ik heb geen contact, ik wil echt contact met je.' Aldus de therapeut tegen één van mijn groepsgenoten. Tja, écht contact. Het klinkt heel mooi en dat is het ook, maar krijg het maar eens voor elkaar. Bij echt contact ben je eerlijk. Bij echt contact geef je aan wat je voelt en wat iets met je doet. Je bent kwetsbaar......

Natuurlijk houd je hierbij rekening met je ontvanger, het is niet een vrijbrief om een stortvloed aan beschuldigingen over iemand uit te storten. Nee, je geeft aan wat het gedrag van een ander met jou doet, hoe jij je daarbij voelt en wat voor gevolgen dat heeft voor jou. Dat is niet altijd even 'easy going' zoals de wereld het graag wil.

Hoe vaak zeggen we wel niet tegen elkaar: 'Alles goed?' en het antwoord: 'Ja, prima!' rolt je mond al uit voordat je überhaupt stil staat bij wat je voelt. Is dat een eerlijk antwoord? Ik denk het niet. Soms voelen we ons van binnen doodsteen ongelukkig en proberen we dat te verbloemen door een masker op te zetten. Hebben we dan echt contact met elkaar? Wederom, ik denk van niet.

En dan blijft er een leegte achter. Een leegte die groeit omdat je eigenlijk niets deelt. God heeft ons niet bedoelt om als 'einzelgängers' door het leven te gaan. Hij schiep de man en daarna de vrouw omdat God zag dat het niet goed was dat de mens alleen zij. We hebben elkaar nodig. In het hele scheppingsverhaal was dit de eerste keer dat God zei: 'Het is niet goed.' Dat wil nogal wat zeggen aangezien het merendeel bekroond werd met een: ' En God zag dat het goed was.'

Ja, het is goed om contact met elkaar te hebben. Maar dan écht contact. Contact wordt ook wel gedefinieerd als: ontmoeting, verbinding, aanraking, botsing, connectie, gemeenschap. Hebben we dat dan als we niet laten zien wat ons innerlijk beroert? Maken we dan verbinding met elkaar? Nee, dan is er sprake van schijncontact. Oppervlakkig contact.

Bij echt contact is er soms sprake van een botsing. We kunnen elkaar schaven en schuren als we onze emoties bloot leggen. In elkaar kunnen we aanstoot vinden als we geconfronteerd worden met een deel van onze eigen pijn. Dit is niet altijd makkelijk, soms zelfs pijnlijk maar uiteindelijk worden we er allemaal beter van. We leggen verbindingen met de diepere lagen van ons hart. Laten we het aandurven om elkaar te benaderen, om elkaar te ontmoeten, tegen elkaar aan te botsen en door te gaan in aanraking met als gemeenschappelijk doel: écht contact.