Mijn kind

Ik kijk naar je handjes, zo klein en teer; zo lieflijk gemaakt. En dan nog je voetjes, oh wat ben ik dol op je voetjes. Ze staan nog wankel in het leven maar zoals jij ze neerzet lijkt het alsof je pilaren onder je hebt staan. Vol kracht en overtuiging plaats je elke stap, veilig aan mijn hand. Ik zie je onbevangenheid en je vreugde om de meest uiteenlopende dingen. Het geluid van een vogel brengt je onder de indruk. Alles wil je aanwijzen en je wilt het benoemen. Je lacht als ik een scheetje laat en roept daarbij heel hard: 'poep!' Die twinkeling in je ogen wanneer je van plan bent om iets te ondernemen waarvan je weet dat het niet mag. Dat voorzichtige glimlachje wat tevoorschijn komt als ik je terugfluit. Hoe kan ik boos op je worden? Al weet ik dat je grenzen nodig hebt en uit liefde corrigeer ik heel wat af. Mijn lieve dochter, de tijd gaat zo snel. Ik zou je wel voor altijd zo willen houden, genietend van jouw puurheid. Je bent een Godsgeschenk aan ons gegeven, het is genadetijd.