In genade

Genade is groot. Genade is wijds. Er is genoeg genade voor al mijn zonden en tekortkomingen. Alles is volbracht door onze Heer. Niets kan ik er aan toevoegen, niets kan ik er aan af doen. En toch ben ik heel hard bezig om mezelf te redden; kan ik het niet verdragen dat er zonde binnenin mij heerst. Ik kan niet kijken naar de zwarte gaten in mijn ziel. Vaak doe ik net of zijn ze er niet. En het liefst zou ik ze chirurgisch verwijderen. Compleet uitroeien met wortel en al. Natuurlijk heb ik dat geprobeerd en hoe harder ik mijn best doe hoe groter ze lijken te worden. Angst slaat me dan om het hart. De Heer kan alles zien, Hij doorziet mijn zwarte plekken. Maar ik houd ze krampachtig voor Hem verborgen.

Onvoorwaardelijke liefde is iets wat je moet ervaren. Ik denk dat ik haar niet durf te ervaren. Daar heb je wel vertrouwen voor nodig in Degene die zegt onvoorwaardelijk van je te houden. Helaas heeft het leven mij in al haar weerbarstigheid berooft van mijn vertrouwen. Een overlevingsmechanisme is er voor in de plaats gekomen én dat heeft de naam: 'red jezelf' gekregen. Niemand is te vertrouwen en mensen laten je vallen als een baksteen als het erop aankomt. Hoe dan ook, het brengt me niet verder. Want vertrouwen in mezelf heb ik ook niet. Hoe kan je op jezelf bouwen als je niet perfect bent?

Op de één of andere manier lijkt perfectie het antwoord te zijn om onvoorwaardelijke liefde te verdienen. En zo vreemd is die beredenering eigenlijk niet.... Nu ik dit zo schrijf realiseer ik me ten volste dat onze Heer perfect was en is. Heiligheid en onvoorwaardelijke liefde zijn vast nauw aan elkaar verbonden. Heiligheid spreekt van bijzonder en apart gezet. Nou bijzonder is het in ieder geval: 'onvoorwaardelijk liefhebben.' Welk mens kan het je geven? Ik ben er van overtuigd: niet één. Alleen Hij die voor ons tot zonde werd gemaakt....

En dat is voor mij persoonlijk niet zo goed te vatten. Waarschijnlijk kan ik dat met mijn menselijk verstand niet beredeneren. Laat staan ervaren. Want al weet ik dat ik alleen gered ben door genade, in mijn eigen hoofd heb ik er toch nog ietsiepietsie aan bijgedragen. Natuurlijk is dit voor God niet het geval, maar voordat ik mijn eigen stukje gecreëerde zekerheid durf te laten varen, moet ik nog wat dieper stappen in de oceaan van genade. En dat vraagt vertrouwen, én vertrouwen vraagt om loslaten en loslaten vergt overgave. Poeh, laat dat nou net haaks staan op mijn 'red-jezelf-controle-dwang.'

Ja, en dan is het cirkeltje weer rond. Begin ik weer bij het begin. Genade die red, en genade die verandert...in Jezus naam. Amen.