vrijdag 14 oktober 2016

Waarom?

Lieve lezers,

Er moet me even iets van het hart; en wellicht ontspruit het zich iets ongenuanceerd. Momenteel bevind ik me nogal in een puberale fase. Jarenlange opgekropte frustraties richting mijn medemens beginnen steeds meer uiting te vinden. Het is nogal een lastig proces waarin ik al struikelend en kruipend mijn blik op Jezus probeer te houden. Waarom vragen bekruipen me geregeld en ik blijf me diep van binnen afvragen wat Hij er zoal van vindt.

Voor een ander is het zo moeilijk te volgen. Zo op het eerste gezicht lijkt het misschien ook niet heel 'christelijk' om mee bezig te zijn. En toch, in mijn geval, lijkt dit de route die ik moet bewandelen in mijn weg richting herstel. Angst- en dwanggedachten zijn in mijn geval, en zo mogelijk bij meer mensen, nogal eens een gevolg van opgekropte emoties. En dan heb ik het over jarenlange opgekropte emoties. Oftewel, niks zeggen als mensen over mijn grenzen heen gaan.

De 'waarom' vragen wanen zich soms ongevraagd over mijn lippen. Mijn eens zo gesloten mond, raakt de laatste tijd steeds meer geopend. En mijn woorden zijn niet altijd meer de opgebouwde en genuanceerde overwegingen die ik mezelf heb aangeleerd/opgelegd. Het begint meer een spiegel te worden van de chaos die zich afspeelt in mijn binnenste. Tja, daar krijg je niet de meest opbeurende gesprekken van. Ze spreken en getuigen niet van een rotsvast geloof en onwankelbare dankbaarheid richting mijn Schepper. En dan vraag ik me af, is dat mijn doel? Het gevoel bekruipt me onder mijn mede broers en zussen dat dit toch wel lichtelijk gewenst is. Zo heb ik daar zelf ook wel in gestaan.

Maar als de storm in ons binnenste woedt is dat dan dé weg die we moeten bewandelen? Net doen alsof ze er niet zijn? Onze vragen onder het vloerkleed stoppen? Ik weet het niet, mijn ziel stevent zich vast in 'waarom'? Deze vraag is zo mogelijk verweven met mijn karakter. Ik mag graag dingen begrijpen. En is dat verkeerd? Is dat niet gewoon mijn rauwe oprechtheid richting mijn Schepper, dat ik Zijn wegen niet kan begrijpen? Moet ik dat dan weg neutraliseren door te zeggen, deze vragen moeten we niet stellen? Ik weet het niet, ik kom er niet uit. Mijn denken baant zich een weg door een wildernis van vragen. En tegelijkertijd raast er een strijd om controle. Want, dit moet niet de overhand krijgen. Ik moet niet blijven hangen in het 'waarom', stel je eens voor dat het mijn geloof aan het wankelen brengt; dat is wel het laatste wat ik wil. Maar eerlijk en oprecht zijn is iets waar ik naar streef. En waarom? Omdat ik niet langer huichelen wil....


2 opmerkingen:

  1. Hallo lieve Regina... wat een strijd lees ik bij jou.
    Ik persoonlijk denk wel degelijk hoor, dat er van alles bij jou los komt. En dan ook nog jou angst' Wat denkt Jezus hiervan?'.

    Ik persoonlijk gelooft ook werkelijk dat de Heer denkt, 'hèhè, eindelijk komt de rotzooi eruit'. En wees niet bang Regina, Jezus weet als geen ander welke strijd je nu voert.
    Dan maar eens niet zo christelijk... maar doe het wél met de Heere Jezus Zelf.
    Breng die innerlijke strijd bij Hem, en ga samen met Jezus die strijd aan. Gooi al die waaroms maar naar Hem toe, HIJ is de enigste die daar iets mee doet, en weghaalt... en Jezus kan het héél goed aan hoor.

    En wees niet bang dat je geloof gaat wankelen, ook al voelt het momenteel zo. De Heere Jezus houd jou vast, en ziet jou worstelingen.
    De woorden van Jezus... "Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en IK zal u rust geven", iets verder lezen we ook, "... en u zult rust vinden in uw ziel;" Mattheüs 11 : 28-30.

    Ook allerlei dingen die je jezelf hebt opgelegd... het krampachtige, gaat in deze strijd er langzaam aan uit. En dat voelt... net of je de controle volledig kwijt raakt... en misschien moet dat juist.
    Niet meer jou dat krampachtige... maar de Weg met de Heere Jezus.

    Maar... lieve meid, doe het samen echt met Jezus. Anders raakt je er echt in verstrikt. Genezing doet zeer, voelt niet altijd fijn, maar je krijgt er zoveel meer voor terug. Die echte diepe rust, die alleen van onze Heer afkomt.

    Veel sterkte lieve Regina, ga die strijd aan met de gekruisigde en opgestane Heere Jezus Christus. HIJ is de overwinnaar, en laat Hem ook maar samen met jou overwinnaar zijn in jou innerlijke strijd.
    Wij nemen je mee in onze gebeden, ook je gezinnetje, en veel lieve groeten van mij, Esther

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Esther,

      Wat fijn om je reactie te lezen. Je bemoedigende woorden doen me heel goed. En zijn wederom een bevestiging voor mij dat ik op de goede weg zit. Dankjewel daarvoor. Ook dat je ons meeneemt in gebed. Ik heb al heel vaak mogen ervaren dat we dan gedragen worden, zo bijzonder.

      Lieve groeten,

      Regina

      Verwijderen

Ik hoor graag je reactie!